ชีวิตคู่ - ปาน ธนพร

เศษผมบนที่นอน ปลอกหมอนที่ชายหลุดลุ่ยมา และคราบน้ำตาบนเสื้อที่เหมือนเพิ่งแห้งไป ทุกร่องรอยคือความผูกพันอันมากมาย ที่สองใจ เดินทางร่วมกันมา กี่คำทำร้ายกัน อีกกี่อาการทำร้ายใจ หักลบเท่าไรยังเหลือความรักในสายตา ภาพดีดีที่มีต่อกันมันมากกว่า รู้แล้วว่า…ทำไมถึงทนได้ * ไม่ว่าเป็นคืนอ่อนหวาน หรือเป็นวันอ่อนล้า ไม่ว่า…มันจะดี…จะเลวร้าย ** สิ่งเหล่านั้น…ฉันรักมันทุกวินาที แม้วันนี้ เหมือนเธอจะเผลอลืมไป เพื่อคนรักต้องอดทน เหตุผลมันยิ่งใหญ่ และใจ…ฉันเลือกแล้ว เคยเดินข้างข้างกัน เคยจับมือกันนั่งร้องไห้ ผ่านช่วงเวลาที่มีความหมายมาด้วยกัน ช่วงที่ดีที่สุดอาจเลยไปแสนนาน ขอแค่มัน…หล่อเลี้ยงหัวใจได้ (ซ้ำ *, **) สิ่งเหล่านั้น…ฉันรักมันทุกวินาที แม้วันนี้ เส้นทางไม่สวยดังใจเมื่อชีวิตที่ผ่านมา เลือกแล้วว่ารักใคร อย่างไร…ก็จะรัก